reisverslag 24 - 27 dec 2013

- dinsdag 24 dec: In Palmerston North zijn we vanochtend vroeg begonnen met onze inkopen voor onze kerstmaaltijd. Daarna zijn we via Sanson, Bulls en Turakina naar Whanganui gereden. Het weer was minder dan de afgelopen dagen: het miezerde 's ochtends, maar later werd het weer droog en hebben we zelf zo nu en dan de zon gezien. In Whanganui hebben we ons georienteerd op de mogelijkheid om het Whanganui National Park en de Whanganui River verder te verkennen. We hebben een arrangement geboekt voor 2e Kerstdag; daarover later meer. Daarna zijn we naar een camping aan de kust bij Whanganui gereden en hier blijven we ook de 1e Kerstdag staan. Dit is één van de weinige dagen dat alles hier gesloten is. De 2e helft van de middag hebben we nog een paar korte wandelingen in de buurt gemaakt, te weten rond het Westmere Lake en rond Virginia Lake. We hebben een aantal watervogels gezien, zoals witte en zwarte zwanen, allerlei soorten eenden, meerkoeten, aalscholvers, waterhennetjes en voor ons onbekende vogels. We hebben ook 2 zwanen met kuikens gezien en 2 meerkoeten met 5 jongen die nog op het nest zaten en gevoerd werden door de ouders. Hierna zijn we terug gereden naar de camping en hebben daar de avond rustig doorgebracht met kaarten, eten koken, verslag bijwerken etc. Toch raar... zo'n kerstavond.
- woensdag 25 dec: vanochtend hebben we het rustig aan gedaan: uitgeslapen, op ons gemakje zitten ontbijten, even naar het strand geweest (een zwart strand) - het waaide nogal hard dus we werden gezandstraald-, na de wandeling terug naar de camper, een wasje gedaan en ons 3-gangen-kerstdiner bereid en genuttigd. We hebben wat zitten kaarten en ons voorbereid op de route voor de komende dagen. Dat laatste viel nog niet zo mee, want er is zoveel te doen en te beleven dat we keuzes moeten maken; ja, en wat kies je dan??? De route is globaal gepland en verder zien we het wel ter plekke. Alles kunnen we toch niet zien.... Na een fikse regenbui die avond nog een schitterende regenboog gezien, echt helemaal van links naar rechts en een dubbel met mooie heldere kleuren. En net toen we op ons bed lagen werd er nog vuurwerk afgestoken op het strand maar dat hebben we maar een beetje kunnen zien vanuit de camper.
- donderdag 26 dec: We waren om 6.30 uur opgestaan omdat we nog een hele rit voor de boeg hadden, ca 100 km. We hebben de Whanganui River Road afgereden tot Pipiriki. Dit is een smalle, bochtige weg die grotendeels de rivier volgt: een schitterende omgeving met mooie vergezichten en natuurplaatjes. De rivier is de op 2 na langste rivier van Nieuw-Zeeland (290 km lang) en de langst bevaarbare rivier. Onderweg hebben we een stop gemaakt bij St Mary's Church, bij een uitkijkpunt over de rivier, bij een watermeetpunt langs de rivier, bij Kawana Flour Mill, een molen aangedreven door water (helemaal gerestaureerd). We hebben plaatsjes gepasseerd als: Athene, Jerusalem en London. Aangekomen in Pipiriki zijn we om 10 uur met een prive-jetboot 32 km. de Whanganui River opgevaren, het Whanganui National Park in. Onderweg hebben we enkele korte stops gemaakt bij o.a. de Puraroto cave, bij enkele zijriviertjes, bij een vangkooi voor alen (=palingen) en enkele verhalen gehoord van onze gids over de Maori, die in dit gebied woonden. De omgeving, varend door een kloof, is schitterend: hoge, steile kliffen/ rotsen van zeer zacht gesteente, deels bedekt met varens, palmbomen en vele andere planten, struiken en grassen; deels ook onbegroeid of alleen wat mos. Daarna zijn we uit de boot gestapt voor een wandeling naar the Bridge of Nowhere. De brug heet zo omdat in de periode 1920-1935 teruggekeerde soldaten daar een stuk grond kregen om te ontginnen (met de hand alle bomen e.d. rooien, de grond bewerken voor landbouwgrond, schapen houden, zelf huizen bouwen etc). Alles moest via het water aan- en afgevoerd worden. Toen er meer boeren kwamen wonen werd er een weg aangelegd. Maar het leven was zwaar daar in de bergen, ver weg van alles en iedereen, hoog boven de rivier. Een aantal mensen hield het niet vol en keerde terug naar de bewoonde wereld. Degenen die bleven wilden een gemakkelijkere weg over land dus er werd een brug gebouwd, maar 3 jaar na de bouw spoelde een groot deel van de weg weg en besloot de regering dat ze voldoende geld in het project hadden gestoken; ze knapte de weg niet meer op en de achtergebleven boeren werden gedwongen te verhuizen. Enkele jaren na de bouw van de brug woonde er niemand meer in het gebied en lag de brug daar zonder dat deze nog gebruikt werd of ergens naar toe leidde. Vandaar: the Bridge to Nowhere. Op de brug hebben we ons meegenomen lunch genuttigd en na de terugwandeling naar de boot en een korte vaart, zijn we in een kano gestapt om de laatste 12 km op eigen kracht terug te peddelen. Onderweg hebben we nog wat vogels gehoord, bijv. de 'bellbird'. Om ca. 16 uur waren we weer aan wal. Na het afleveren van de reddingsvesten en het drinken van een kopje koffie zijn we doorgereden, via Raetihi, naar National Park Village. Onderweg begon het vreselijk te regenen, dus van de 3 vulkanen in het park zagen we niets meer. Gelukkig hebben we nog een plekje gevonden op een caravanpark, want het was erg druk in en om het nationale park. Morgen gaan we Tongariro National Park verkennen.
- vrijdag 27 dec: Iets na 9 uur zijn we het Tongariro National Park ingereden. Het was erg bewolkt en dat was jammer want zo zag je de 3 pieken van de vulkanen/ bergen niet. Het gaat om Mount Ruapehu (2797 m), Mount Tongariro (1968 m) en Mount Ngauruhoe (2287 m). Deze laatste berg is midden in een skigebied; met onze camper zijn we omhoog gereden tot 2020 m hoogte. Hier hebben we een korte wandeling gemaakt naar een locatie die gebruikt is voor de films van Lord of the Rings. Het is een apart gebied, erg hoog (ijle lucht en zwaveldampen (van vulkaan; laatste uitbarsting was in nov. 2012)), niets dan rotsen, grote brokstukken lava en hier en daar mossen en een enkel plantje dat kan overleven in dit klimaat. Wij hebben de film Lord of the RIngs niet gezien, maar gaan we zeker een keer doen om te kijken of we het herkennen. Daarna hebben we een cappucino gedronken in het hoogst gelegen cafe van heel Nieuw-Zeeland. Hierna zijn we een stukje naar beneden gereden en hebben daar de rest van de ochtend een lange wandeling gemaakt naar deTaranaki Falls door een afwisselend landschap met bergen en dalen, bossen, meer kalere vlakten etc. Natuurlijk hebben we de waterval op de foto gezet. Toen we het park verlieten begon de zon een beetje te schijnen, de wolken dreven meer uiteen en voor de 1e keer zagen we (een deel van) de besneeuwde top van de Ngauruhoe; een schitterend gezicht maar van grote afstand met onze camera moeilijk goed vast te leggen. Hierna hebben we onze weg vervolgd via Taumarunui en Waitomo naar Otorohanga. Hier overnachten we in een klein parkje naast het Kiwi-park dat we morgenochtend gaan bezoeken. We hebben inmiddels van Nieuw- Zeelanders begrepen dat je de kiwi in het wild niet zo snel tegen zult komen; dus willen we er één zien dan zal het op een andere manier moeten.