reisverslag 19 - 24 jan 2014
Blijf op de hoogte en volg Johan en Corrie
24 Januari 2014 | Nieuw Zeeland, Te Anau
- zondag 19 jan: Na het ontbijt zijn we naar Hokitika gereden; daar hebben we een bezoek gebracht aan een 'jade'-fabriek/ winkel. In de werkplaats was een medewerker jade aan het bewerken om er een sieraad/ hanger van te maken. Je kon de ruwe 'jade'-stenen bekijken en zien hoe deze be-/ en verwerkt werden tot allerlei producten. We hebben onze weg vervolgd richting de gletsjers. Bij Lake Mahinapua hebben we een wandelingetje gemaakt en het meer bekeken. Vervolgens zijn we net voor Ross naar de Tree Top Walk gegaan. Wil en Lianne zijn naar en langs de toppen van de bomen gegaan; Johan en Corrie hebben al 2x een dergelijke 'attractie' gedaan dus die zijn niet meegeweest. Na de lunch zijn we via Ross naar Harihari gereden waar we even gestopt zijn om de replica van het vliegtuig van Guy Menzies te bekijken. Menzies was een Australier die begin 1931 een solovlucht heeft gemaakt over de Tasman Sea van Australie naar Nieuw-Zeeland. Dit is echter nooit als zodanig vastgelegd en later in dat jaar hebben de gebroeders Wright hun 1e vlucht gemaakt en deze is geregistreerd als de eerste vlucht met een vliegtuig. Hierna hebben we onze reis vervolgd; onderweg zagen we al meer van de Nieuw-Zeelandse Alpen en soms zelfs met wat sneeuw. In Franz Josef Glacier (zo heet het dorp en de gletsjer) hebben we een camping opgezocht. In de loop van de middag is het gaan regenen en dat bleef het de hele avond doen. Morgen gaan we het dorp en de gletsjer verkennen. Hopelijk is het dan weer droog.
- maandag 20 jan: Tijdens het ontbijt hebben we de plannen gemaakt voor deze dag. Het is gelukkig weer droog en de zon schijnt. We besluiten nog een dag langer op deze camping te blijven; er is hier zoveel te doen. In de ochtend lopen we vanaf de camping naar een bedrijf waar ze quads verhuren. We hebben, zodra we de camping verlaten, een geweldig uitzicht op de bergen met sneeuw/ ijs op de toppen, maar we zien de eerste wolken al weer aan komen drijven. Snel wat foto's gemaakt en daarna gaan we quad rijden. We rijden met 2 quads onder begeleiding van een gids door de rivierbedding, door plassen, door modder, over keien en ook door een stukje regenwoud en richting de gletsjer. Op sommige plaatsen spettert de modder ons om de oren en we worden door elkaar geschud over het oneffen terrein; het is een mooie ervaring om op die quad door zo'n gebied te rijden met een mooi uitzicht op de bergen en soms zien we een beetje van de gletsjer, Franz Josef. Na deze ervaring zijn we teruggelopen naar de camping en zijn we na de lunch gaan genieten van de hot pool en een middagje relaxen en genieten van de zon. Tegen de avond zijn we weer naar het dorp gelopen om wat te gaan eten en een Maori Cultural Show/ Experience bij te wonen. Drie Maori (2 mannen en 1 vrouw) hebben ons via hun verhalen verteld over hun cultuur, hun taal etc. , liederen gezongen en gedansd. Ze hebben ook de 'haka' laten zien, een dans die erg intimiderend overkomt maar die bedoeld is om jezelf op te warmen voor bijv. een wedstrijd of een andere belangrijke gebeurtenis. We hadden dat op tv al een keer gezien toen de NZ-honkbalploeg een belangrijke wedstrijd tegen Australie moest spelen. Na afloop mochten we vragen stellen en met hen op de foto. De Maori vertelden dat zij volledig geintegreerd zijn in Nieuw-Zeeland, maar dat er ook veel Maori wonen in Australie (30%) en zelfs in Europa (ca. 20%). De meeste Maori leren hun kinderen hun eigen taal, liederen en gebruiken om zo hun cultuur levend te houden.
- Dinsdag 21 jan: We zijn (redelijk) vroeg vertrokken omdat we eerst naar Lake Matheson gaan dat bekend staat om mooie reflecties in het water van Mount Cook en Mount Tasman. We willen dat graag zien. Het weer is goed: helder en zonnig; helaas waait het teveel en zorgen de golfjes/ rimpelingen op het water van het meer ervoor dat we geen reflecties van de bergen op het water zien. We hebben de wandeling gedaan die rond het meer gaat en hebben wel enkele mooie plaatjes kunnen schieten van de twee bergen met besneeuwde toppen. Na een kopje cappucino zijn we naar Fox Glacier gereden. Daar hebben we de wandeling naar de gletsjer gedaan. We konden tot op 200 m afstand de gletsjer benaderen; verder mocht niet omdat er nog al wat gesteente van de omliggende bergen naar beneden kwam en dat zou te gevaarlijk zijn. Het ijs op de gletsjer was ook niet zo mooi wit en blauw als we eerder in Alaska hebben gezien; door het vallende gesteente was het oppervlakte vooral grijs/ zwart. Na dit bezoek hebben we geluncht en zijn door gereden naar Haast; hier overnachten we en vanuit hier gaan we morgen over de Haast Pass naar Queenstown. Onderweg zijn we nog even gestopt bij Bruce Bay waar we weer aan de kust kwamen en later bij Knights Point, waar we echter verdreven werden door de sandflies (= zandvlooien). Ook op de camping zaten veel zandvlooien. In het noorden en westen van het zuidereiland is dit het ergste (hebben we gehoord), dus nog een paar dagen en dan zijn we van deze beestjes verlost.
- woensdag 22 jan: vanuit Haast (Township) zijn we vertrokken richting Wanaka met als uiteindelijke doel Queenstown. De route gaat over de Haast Pass en omdat daar nog niet zo lang geleden een camper onder het vallende puin terecht gekomen is, is de pas alleen open tussen 9 en 18 uur. Men heeft 35 jaar gewerkt aan deze weg en de 104 km lange route is (pas) in 1965 geopend en gaat door de NZ-Alpen. Het is een mooie route die voert langs de Haast rivier, aan beide kanten omzoomd door bergen en bossen en hoger gelegen witte bergtoppen. Via een bochtige weg komen we langs een aantal (natuurlijke) bezienswaardigheden. Wij doen de volgende aan: Thunder Creek Falls, een 30 m hoge waterval die uit een spleet in de rotswand stroomt; 'Gates of Haast'-brug met daaronder de Haast rivier die hier door een steile met keien bezaaide kloof stroomt; Fantail Falls, een kleinere waterval; The Blue Pools of Haast, een soort baden, naast de rivier, die gevuld zijn met azuurblauw water komend vanuit de gletsjers. Het water is er zo helder dat je op de bodem van het 'bad' kan kijken. Voor Wanaka zijn we nog even naar Lake Wanaka gegaan, het 4e grootste meer van Nieuw-Zeeland, en naar Lake Hawea; deze 2 meren zijn ook gevuld met net zo'n helder blauw water als de Pools. Vanuit Wanaka zijn we, na een wat late lunch, doorgereden naar Queenstown, waar we laat in de middag, in de regen arriveerden. Het is erg toeristisch en erg druk, dus na wat boodschappen gedaan te hebben zijn we terug gereden naar Frankton (een plaatsje iets buiten Queenstown) en daar hebben we een camping gevonden voor de komende nacht, aan Lake Wakatipu (ooit een gletsjer, nu een 'ijsmeer', het op één na grootste van het zuidereiland. Voor we op de camping waren, scheen gelukkig de zon alweer en dat gaf ons een mooi zicht op The Remarkables, steile, rotsachtige bergen met hoge pieken.
- donderdag 23 jan: er is gisteravond/ vannacht verse sneeuw gevallen op de toppen van The Remarkables, maar vanochtend was het droog. Het weer viel mee; het is nagenoeg droog gebleven vandaag. Omdat we dicht bij de NZ- Alpen zijn gebleven en door de sneeuwval is het wel fris, vandaag was het zo'n 12 graden. De bevolking vindt het erg koud en het heeft deze zomer al 2x gesneeuwd in de bergen en dat is niet normaal. Vanochtend hebben we eerst, net buiten Queenstown, de Kawarau Bridge bezocht, die bekend is van de Bungeejump-sprongen. Bungeejumpen is beroemd geworden door een Nieuw-Zeelander, Hackett, die in 1986 van de Eiffeltoren sprong met z'n enkels vastgebonden aan een rubberen lijn. We hebben een aantal jonge mensen van de brug zien springen; sommigen met het grootste gemak van de wereld alsof ze in het zwembad doken, anderen durfden nauwelijks naar de rand van het platform te lopen en moesten door begeleiders over de rand gepraat worden of gingen zelfs helemaal niet. Sommigen vonden het echt kicken en anderen reageerden: 'eens maar nooit meer'. Hierna hebben we Queenstown verlaten en zijn we via de 'Southern Scenic Route', via Kingston en Mossburn naar Manapouri gereden. De weg liep door een vrij vlak land met veel boerderijen (schapen, koeien, herten in grote aantallen) en verderop werd dit vlakke deel zowel links als rechts omzoomd door hoge bergen met op een aantal toppen sneeuw en andere vrij kaal. In Manapouri hebben we een camping gevonden aan de rand van Lake Manapouri. Aan het eind van de middag hebben we een dagtrip geboekt, voor morgen naar Doubtful Sound.
- vrijdag 24 jan: Vandaag zijn we, om 8 uur, met de boot, vanuit de jachthaven Pearl Harbour (in Manapouri) en vanaf de Waiau river vertrokken om eerst over Lake Manapouri te varen. Dit meer heeft bossen langs de, soms erg steile, oevers en er liggen 34 eilanden in het meer, sommige erg klein. Het meer is op haar diepste punt 444 m diep. We gingen de westelijke arm van de rivier op naar het bezoekerscentrum. Daar zijn we van de boot af gegaan en werden we met een bus een stuk verder gebracht, naar Deep Cove, over de Wilmot Pass Road, een 22 km lange weg die in 1965 is aangelegd om materialen en machines aan te voeren om de nabijgelegen krachtcentrale te kunnen bouwen. Onderweg hebben we uitleg gekregen over het gebied, de natuur e.d. van de gids/ buschauffeuse over de Spey River, over de brug die deels weg gespoeld was afgelopen oktober, over de vele mossoorten en (tree-)ferns (=boomvarens). Omdat het gisteren zo geregend had in dit gebied (het regent 2 van de 3 dagen) waren er vele watervallen te bekijken (zowel vanuit de bus als vanaf de boot). Daarna zijn we met een andere boot een 3 uur durende tocht gaan maken door Doubtful Sound. Dit is een 40 km lang en 421 m diep fjord (de op één na grootste van dit gebied, Fiordland National Park, dat in 1986 op de werelderfgoedlijst gekomen is). Het fjord is erg afgelegen en onbedorven (mensen hebben weinig veranderd, geplunderd of vernield in dit gebied); een wildernis van bergpieken (een aantal met sneeuw), fjorden en regenwoud met veel vogels en dieren. Voorheen was het een gebied met gletsjers, maar door de temperatuursverschillen zijn de gletsjers gesmolten en is het gebied vol gelopen met (ijs-)water; dit zijn fjorden. (Een Sound (zoals ze deze term hier vaak gebruiken) is een smalle zeearm waar je overheen kan zwemmen). We hebben (van grote afstand) kuifpinquins gezien (of hun koppen in elk geval; dit is een van de zeldzaamste pinquinsoorten van de wereld) en dolfijnen, die aan het spelen waren in het water en soms boven kwamen met mooie sprongen, maar ze zwommen helaas van de boot af en we hebben bij de ingang van het fjord een grote groep pelsrobben gezien. Het is een ongelooflijk mooi gebied en het voelt wat vreemd om daar dan met een grote boot doorheen te varen en de stilte te verbreken; misschien was een kayaktocht meer op z'n plaats geweest, maar dan moet je weer meer tijd hebben om zover het fjord door te kunnen varen.Op de terugweg met de bus zijn we gestopt op het hoogste punt van de pas (670 m) vanwaar we een goed zicht hadden op Doubtful Sound (vanochtend lag deze plaats nog in de mist) en verderop nog een keer om de Cleve Garth Falls te bekijken waarvan het water zo'n 365 m naar beneden stort. Terug bij het bezoekerscentrum zijn we doorgereden naar de Manapouri krachtcentrale (aan de westelijke oever van het meer). Met de bus moesten we door een 2 km lange spiraalvormige tunnel (tot een diepte van 176 m onder het waterniveau van het meer) en daarna een stukje lopen om op het platform te komen van waar af we zicht hadden op de 7 turbines van de krachtcentrale. Deze krachtcentrale is gebouwd om een aluminium-smelterij van stroom te voorzien. Men heeft 7 jaar gebouwd aan de centrale, van 1963 tot 1971, die zich bevindt in een grote grnaieten rotspartij. Na uitleg en rondkijken zijn we met de bus naar de boot gebracht die ons over Lake Manapouri terugbracht naar het beginpunt van onze reis, rond 15.30 uur waren we weer in Pearl Harbour. We hebben onze campers opgepikt en zijn naar Te Anau gereden (korte afstand) waar we blijven overnachten.
- maandag 20 jan: Tijdens het ontbijt hebben we de plannen gemaakt voor deze dag. Het is gelukkig weer droog en de zon schijnt. We besluiten nog een dag langer op deze camping te blijven; er is hier zoveel te doen. In de ochtend lopen we vanaf de camping naar een bedrijf waar ze quads verhuren. We hebben, zodra we de camping verlaten, een geweldig uitzicht op de bergen met sneeuw/ ijs op de toppen, maar we zien de eerste wolken al weer aan komen drijven. Snel wat foto's gemaakt en daarna gaan we quad rijden. We rijden met 2 quads onder begeleiding van een gids door de rivierbedding, door plassen, door modder, over keien en ook door een stukje regenwoud en richting de gletsjer. Op sommige plaatsen spettert de modder ons om de oren en we worden door elkaar geschud over het oneffen terrein; het is een mooie ervaring om op die quad door zo'n gebied te rijden met een mooi uitzicht op de bergen en soms zien we een beetje van de gletsjer, Franz Josef. Na deze ervaring zijn we teruggelopen naar de camping en zijn we na de lunch gaan genieten van de hot pool en een middagje relaxen en genieten van de zon. Tegen de avond zijn we weer naar het dorp gelopen om wat te gaan eten en een Maori Cultural Show/ Experience bij te wonen. Drie Maori (2 mannen en 1 vrouw) hebben ons via hun verhalen verteld over hun cultuur, hun taal etc. , liederen gezongen en gedansd. Ze hebben ook de 'haka' laten zien, een dans die erg intimiderend overkomt maar die bedoeld is om jezelf op te warmen voor bijv. een wedstrijd of een andere belangrijke gebeurtenis. We hadden dat op tv al een keer gezien toen de NZ-honkbalploeg een belangrijke wedstrijd tegen Australie moest spelen. Na afloop mochten we vragen stellen en met hen op de foto. De Maori vertelden dat zij volledig geintegreerd zijn in Nieuw-Zeeland, maar dat er ook veel Maori wonen in Australie (30%) en zelfs in Europa (ca. 20%). De meeste Maori leren hun kinderen hun eigen taal, liederen en gebruiken om zo hun cultuur levend te houden.
- Dinsdag 21 jan: We zijn (redelijk) vroeg vertrokken omdat we eerst naar Lake Matheson gaan dat bekend staat om mooie reflecties in het water van Mount Cook en Mount Tasman. We willen dat graag zien. Het weer is goed: helder en zonnig; helaas waait het teveel en zorgen de golfjes/ rimpelingen op het water van het meer ervoor dat we geen reflecties van de bergen op het water zien. We hebben de wandeling gedaan die rond het meer gaat en hebben wel enkele mooie plaatjes kunnen schieten van de twee bergen met besneeuwde toppen. Na een kopje cappucino zijn we naar Fox Glacier gereden. Daar hebben we de wandeling naar de gletsjer gedaan. We konden tot op 200 m afstand de gletsjer benaderen; verder mocht niet omdat er nog al wat gesteente van de omliggende bergen naar beneden kwam en dat zou te gevaarlijk zijn. Het ijs op de gletsjer was ook niet zo mooi wit en blauw als we eerder in Alaska hebben gezien; door het vallende gesteente was het oppervlakte vooral grijs/ zwart. Na dit bezoek hebben we geluncht en zijn door gereden naar Haast; hier overnachten we en vanuit hier gaan we morgen over de Haast Pass naar Queenstown. Onderweg zijn we nog even gestopt bij Bruce Bay waar we weer aan de kust kwamen en later bij Knights Point, waar we echter verdreven werden door de sandflies (= zandvlooien). Ook op de camping zaten veel zandvlooien. In het noorden en westen van het zuidereiland is dit het ergste (hebben we gehoord), dus nog een paar dagen en dan zijn we van deze beestjes verlost.
- woensdag 22 jan: vanuit Haast (Township) zijn we vertrokken richting Wanaka met als uiteindelijke doel Queenstown. De route gaat over de Haast Pass en omdat daar nog niet zo lang geleden een camper onder het vallende puin terecht gekomen is, is de pas alleen open tussen 9 en 18 uur. Men heeft 35 jaar gewerkt aan deze weg en de 104 km lange route is (pas) in 1965 geopend en gaat door de NZ-Alpen. Het is een mooie route die voert langs de Haast rivier, aan beide kanten omzoomd door bergen en bossen en hoger gelegen witte bergtoppen. Via een bochtige weg komen we langs een aantal (natuurlijke) bezienswaardigheden. Wij doen de volgende aan: Thunder Creek Falls, een 30 m hoge waterval die uit een spleet in de rotswand stroomt; 'Gates of Haast'-brug met daaronder de Haast rivier die hier door een steile met keien bezaaide kloof stroomt; Fantail Falls, een kleinere waterval; The Blue Pools of Haast, een soort baden, naast de rivier, die gevuld zijn met azuurblauw water komend vanuit de gletsjers. Het water is er zo helder dat je op de bodem van het 'bad' kan kijken. Voor Wanaka zijn we nog even naar Lake Wanaka gegaan, het 4e grootste meer van Nieuw-Zeeland, en naar Lake Hawea; deze 2 meren zijn ook gevuld met net zo'n helder blauw water als de Pools. Vanuit Wanaka zijn we, na een wat late lunch, doorgereden naar Queenstown, waar we laat in de middag, in de regen arriveerden. Het is erg toeristisch en erg druk, dus na wat boodschappen gedaan te hebben zijn we terug gereden naar Frankton (een plaatsje iets buiten Queenstown) en daar hebben we een camping gevonden voor de komende nacht, aan Lake Wakatipu (ooit een gletsjer, nu een 'ijsmeer', het op één na grootste van het zuidereiland. Voor we op de camping waren, scheen gelukkig de zon alweer en dat gaf ons een mooi zicht op The Remarkables, steile, rotsachtige bergen met hoge pieken.
- donderdag 23 jan: er is gisteravond/ vannacht verse sneeuw gevallen op de toppen van The Remarkables, maar vanochtend was het droog. Het weer viel mee; het is nagenoeg droog gebleven vandaag. Omdat we dicht bij de NZ- Alpen zijn gebleven en door de sneeuwval is het wel fris, vandaag was het zo'n 12 graden. De bevolking vindt het erg koud en het heeft deze zomer al 2x gesneeuwd in de bergen en dat is niet normaal. Vanochtend hebben we eerst, net buiten Queenstown, de Kawarau Bridge bezocht, die bekend is van de Bungeejump-sprongen. Bungeejumpen is beroemd geworden door een Nieuw-Zeelander, Hackett, die in 1986 van de Eiffeltoren sprong met z'n enkels vastgebonden aan een rubberen lijn. We hebben een aantal jonge mensen van de brug zien springen; sommigen met het grootste gemak van de wereld alsof ze in het zwembad doken, anderen durfden nauwelijks naar de rand van het platform te lopen en moesten door begeleiders over de rand gepraat worden of gingen zelfs helemaal niet. Sommigen vonden het echt kicken en anderen reageerden: 'eens maar nooit meer'. Hierna hebben we Queenstown verlaten en zijn we via de 'Southern Scenic Route', via Kingston en Mossburn naar Manapouri gereden. De weg liep door een vrij vlak land met veel boerderijen (schapen, koeien, herten in grote aantallen) en verderop werd dit vlakke deel zowel links als rechts omzoomd door hoge bergen met op een aantal toppen sneeuw en andere vrij kaal. In Manapouri hebben we een camping gevonden aan de rand van Lake Manapouri. Aan het eind van de middag hebben we een dagtrip geboekt, voor morgen naar Doubtful Sound.
- vrijdag 24 jan: Vandaag zijn we, om 8 uur, met de boot, vanuit de jachthaven Pearl Harbour (in Manapouri) en vanaf de Waiau river vertrokken om eerst over Lake Manapouri te varen. Dit meer heeft bossen langs de, soms erg steile, oevers en er liggen 34 eilanden in het meer, sommige erg klein. Het meer is op haar diepste punt 444 m diep. We gingen de westelijke arm van de rivier op naar het bezoekerscentrum. Daar zijn we van de boot af gegaan en werden we met een bus een stuk verder gebracht, naar Deep Cove, over de Wilmot Pass Road, een 22 km lange weg die in 1965 is aangelegd om materialen en machines aan te voeren om de nabijgelegen krachtcentrale te kunnen bouwen. Onderweg hebben we uitleg gekregen over het gebied, de natuur e.d. van de gids/ buschauffeuse over de Spey River, over de brug die deels weg gespoeld was afgelopen oktober, over de vele mossoorten en (tree-)ferns (=boomvarens). Omdat het gisteren zo geregend had in dit gebied (het regent 2 van de 3 dagen) waren er vele watervallen te bekijken (zowel vanuit de bus als vanaf de boot). Daarna zijn we met een andere boot een 3 uur durende tocht gaan maken door Doubtful Sound. Dit is een 40 km lang en 421 m diep fjord (de op één na grootste van dit gebied, Fiordland National Park, dat in 1986 op de werelderfgoedlijst gekomen is). Het fjord is erg afgelegen en onbedorven (mensen hebben weinig veranderd, geplunderd of vernield in dit gebied); een wildernis van bergpieken (een aantal met sneeuw), fjorden en regenwoud met veel vogels en dieren. Voorheen was het een gebied met gletsjers, maar door de temperatuursverschillen zijn de gletsjers gesmolten en is het gebied vol gelopen met (ijs-)water; dit zijn fjorden. (Een Sound (zoals ze deze term hier vaak gebruiken) is een smalle zeearm waar je overheen kan zwemmen). We hebben (van grote afstand) kuifpinquins gezien (of hun koppen in elk geval; dit is een van de zeldzaamste pinquinsoorten van de wereld) en dolfijnen, die aan het spelen waren in het water en soms boven kwamen met mooie sprongen, maar ze zwommen helaas van de boot af en we hebben bij de ingang van het fjord een grote groep pelsrobben gezien. Het is een ongelooflijk mooi gebied en het voelt wat vreemd om daar dan met een grote boot doorheen te varen en de stilte te verbreken; misschien was een kayaktocht meer op z'n plaats geweest, maar dan moet je weer meer tijd hebben om zover het fjord door te kunnen varen.Op de terugweg met de bus zijn we gestopt op het hoogste punt van de pas (670 m) vanwaar we een goed zicht hadden op Doubtful Sound (vanochtend lag deze plaats nog in de mist) en verderop nog een keer om de Cleve Garth Falls te bekijken waarvan het water zo'n 365 m naar beneden stort. Terug bij het bezoekerscentrum zijn we doorgereden naar de Manapouri krachtcentrale (aan de westelijke oever van het meer). Met de bus moesten we door een 2 km lange spiraalvormige tunnel (tot een diepte van 176 m onder het waterniveau van het meer) en daarna een stukje lopen om op het platform te komen van waar af we zicht hadden op de 7 turbines van de krachtcentrale. Deze krachtcentrale is gebouwd om een aluminium-smelterij van stroom te voorzien. Men heeft 7 jaar gebouwd aan de centrale, van 1963 tot 1971, die zich bevindt in een grote grnaieten rotspartij. Na uitleg en rondkijken zijn we met de bus naar de boot gebracht die ons over Lake Manapouri terugbracht naar het beginpunt van onze reis, rond 15.30 uur waren we weer in Pearl Harbour. We hebben onze campers opgepikt en zijn naar Te Anau gereden (korte afstand) waar we blijven overnachten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
