reisverslag 25 jan-1 febr 2014

- zaterdag 25 jan: na de drukke dag van gisteren hadden we besloten het vanochtend wat rustig aan te doen: uitslapen, op ons gemak ontbijten, wat internetten en dan vertrekken; dus dat hebben we gedaan. We zijn nog even naar het informatiecentrum in Te Anau gereden om te kijken wat we de komende en laatste week in Nieuw-Zeeland willen gaan doen. Na ons voldoende geinformeerd te hebben, besluiten we toch naar het zuiden te rijden, naar Bluff en dan morgen met de boot naar Stewart Island te gaan. We rijden van Te Anau, via Manapouri en verder naar het zuiden over de Soutern Scenic Route. Bij Clifden stoppen we even om een historische brug (van 115 jaar oud) te bekijken en er even over heen te lopen. Eind 1800 werd deze brug gebouwd en met een overspanning van ruim 111 m. was het een meesterbouwwerk in die tijd en de grootste in haar soort. We hebben onze weg vervolgd en na een kop koffie in Tuatapere zjn we via Riverton naar Invercargill gereden. Net voor het centrum hebben we geluncht in onze camper en daarna zijn we doorgereden naar Bluff, waar de boot vertrekt naar Stewart Island. Bluff is één van de oudste plaatsen in Nieuw-Zeeland wat betreft vestigingsplaatsen voor Europeanen. Een Schot heeft zich hier als eerste gevestigd en er volgende er veel na hem. Nu is het centrum vervallen en grotendeels verlaten; het is er erg rustig, maar omdat het dicht bij het vertrekpunt van de ferry naar Stewart Island is, blijven we de komende 2 nachten op de camping in Bluff.
- zondag 26 jan: Vannacht heeft het flink geregend en gewaaid en de voorspellingen voor vandaag waren niet goed, maar het is gelukkig droog. We laten de campers op de camping staan omdat we vanavond pas om 19 uur zijn van Stuart Island. Om half 10 vertrekt de boot, de reis verloopt voorspoedig maar de zee (Foveaux Strait) is ruw dus we worden flink heen en weer geschud. Na 'n uur komen we aan op Stuart Island en we gaan eerst informatie inwinnen over wandelingen op het eiland. Stuart Island is voor 85% nationaal park: Rakiura National Park. Na een kopje koffie gaan we op pad. Vanuit Oban (de enige plaats op het eiland) lopen we eerst de Fuchsia Walk gevolgd door de Raroa Walk en dan het pad naar Deep Bay en weer terug naar het dorp. Meteen als we het dorp uit zijn, staan we in het regenwoud. De begroeiing is overdadig en het pad voert voor een deel door de bossen en deels langs de kust, soms tot op het strand en andere keren metershoog boven de kust. We kijken goed of we de bruine kiwi zien, die hier voorkomt en in de dichte bossen ook overdag wel eens te zien is. Helaas, wij hebben hem niet kunnen traceren. Na de lunch zijn we langs de verschillende baaien gelopen die grenzen aan Halfmoon Bay. Gezien de tijd van de terugvaart is het ons niet gelukt om tot aan de vuurtoren te lopen; we moesten eerder terugkeren. In het dorp hebben we nog even genoten van de zon, die inmiddels uitbundig was gaan schijnen en iets voor 18 uur zijn we met de boot weer terug gevaren naar Bluff. De zee leek wat rustiger en was dat wellicht ook het eerste deel, maar voor Bluff was de zee weer net zo onstuimig als vanochtend. Gelukkig zijn wij niet zeeziek geworden. Na 'fish and chips' in het dorp zijn we terug gelopen naar de camping voor onze laatste nacht in Bluff.
- maandag 27 jan: Vanuit Bluff moesten we terug naar Invercargill; Bluff ligt op een landtong. Van daaruit zijn we de Soutern Scenic Route weer gaan volgen richting oostkust. Dit betekent dat we het gebied dat bekend staat als The Catlins doorkruist hebben; een route die door een agrarisch deel van het zuidereiland loopt met vele koeien- en schapenboeren, maar het is ook een heuvelachtig gebied met bossen en reservaten en je kunt regelmatig een blik werpen op de kust. Via Tokanui zijn we naar Papatowai gereden. Net voor die plaats wilden we een bezoek brengen aan de 'Cathedral Caves', maar dat kan alleen bij eb en dat zou pas aan het eind van de middag zijn; daar bleven we niet op wachten. We hebben onze weg vervolgd en zijn even gestopt bij Florence Hill Lookout (met zicht op de kust), daarna zijn we naar de Purakaunui Falls gewandeld, een waterval die via verschillende etages naar beneden valt. Via Owaka zijn we richting Kaka Point gereden om net daar voor naar Nugget Point te gaan. We hebben daar de wandeling naar de vuurtoren gemaakt, pelsrobben gezien en sheerwater-vogels en mooie rotspartijen. In dit gebied zitten ook geeloog-pinquins, maar die hebben we niet gezien. De pinquins komen meestal ook pas aan land als het donker wordt; overdag verzamelen ze voedsel in zee voor de jongen. Ons laatste reisstukje van vandaag was van Kaka Point naar Balclutha waar we gaan overnachten. Morgen weer verder.
- dinsdag 28 jan: Het was heerlijk weer vandaag; de zon scheen al volop toen we Balclutha achter ons lieten. Via Milton zijn we naar Dunedin gereden, waar we in het centrum, The Octagon (een 8-hoekig plein), een kop koffie gedronken hebben. Daarna zijn we naar het Railway Station gelopen, dat als een van de mooiste oude gebouwen van Nieuw-Zeeland wordt beschouwd (gebouwd in 1906 in neorenaissancestijl). We hebben zowel de buiten- als binnenkant bekeken met moziekvloeren, tegelwanden, glas-in-loodramen en de oude loketramen; een prachtig gebouw. Verder hebben we nog een kerk, het gerechtsgebouw en enkele andere mooie historische gebouwen bekeken. Daarna zijn we naar Baldwin Street gereden, aan de noordkant van het centrum; deze straat schijnt de steilste straat van de hele wereld te zijn en die hebben wij belopen. Hierna hebben we Dunedin verlaten en zijn via Palmerston naar Moeraki gereden alwaar we op het strand naar de Moeraki Boulders zijn gaan kijken; het zijn grijze keien die (bijna) rond zijn en die in miljoenen jaren ontstaan zijn ondat kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern. De Maorilegende vertelt dat de keien voedselmanden waren van één van de kano's van de voorouders van de Maori die Maori uit Hawaiki naar Nieuw-Zeeland bracht maar de kano leed schipbreuk. Na dit bezoek zijn we doorgereden naar Oamaru waar 's avonds pinquins aan land komen; dit betreft naast de blauwe pinquins (die we eerder tijdens onze reis hebben gezien) de geeloogpinquins. Aan het eind van de middag hebben we nog even van de zon genoten en na het avondeten zijn we naar het strand gegaan en hebben we enkele pinquins aan wal zien komen. Ze kwamen redelijk dicht bij en het was nog niet donker, dus we hebben ze deze keer duidelijker op de foto.
- woensdag 29 jan: Weer een stralende dag, de temperatuur liep vandaag op tot boven de 25 graden, heerlijk. Vanuit Oamaru zijn we meer het binnenland in gereden, noordwest-waarts, naar Mount Cook. Eerst hebben we net voorbij Duntroon een plek bezocht waar nog restanten van Maori-rotstekeningen te bekijken waren. Vervolgens zijn we via Kurow- waar we bij Lake Waitaki een dam hebben bekeken- naar Otematata gereden waar we een koffiestop hebben gehouden. Het gebied waar we nu doorheen rijden kent een groot aantal meren en bijna zoveel dammen om via waterkracht energie op te wekken. Vanaf Omarama rijden we noordwaarts en net voor Twizel brengen we een bezoek aan een zalm'farm' en kopen er verse (heet)gerookte zalm (voor onze lunch) en een flinke moot zalm voor bij ons diner. In Twizel hebben we nog een paar boodschappen gedaan en daarna zijn we naar Lake Pukaki gereden. Dit is een heel mooi meer met een opvallende blauwe kleur. Die kleur wordt veroozaakt door 'rotsmeel': fijngemalen deeltjes die door de gletsers, aan de kop van het meer, worden aangevoerd en in het smeltwater blijven zweven. Het meer wordt deels omzoomd door Mount Cook en de omringende bergen en door de Nieuw-Zeelandse Alpen. We zitten weer dicht bij de sneeuw. Na één camper achtergelaten te hebben op de camping rijden we door naar Aoraki/ Mount Cook, naar de kop van het meer, vanwaar we wandelen naar de Blue Lakes (die inmiddels groen geworden zijn; voorheen werden ze gevoed door het gletsjerwater maar door het opwarmen van de aarde 'krimpen' de gletsjers en komt er geen gletsjerwater meer in de Blue Lakes en worden ze nu gevoed door regenwater, wat maakt dat de blauwe meren groen water bevatten) en naar het gletsjermeer bij Tasman Glacier. Deze gletsjer is de grootste van Nieuw-Zeeland, maar is helaas voor een deel bedolven onder fijn zand en gruis en dat maakt het oppervlakte helemaal zwart. In het meer zie je enkele ijsschotsen/-stukken drijven en aan de rand is nog wat ijs te zien. Deze gletsjer wordt jaarlijks ook een stuk kleiner. We zijn hierna nog even naar het dorpje Mount Cook gereden om nog een beter zicht te hebben op de berg zelf, de hoogste van Nieuw-Zeeland, 3754 m hoog. Hierna zijn we weer naar de camping gegaan, hebben nog even genoten van de late middagzon en zijn daarna het diner gaan bereiden. Wil had de zalm heerlijk klaar gemaakt; we hebben genoten van ons maal.
- donderdag 30 jan: Het zonnetje scheen heerlijk vanochtend en de temperatuur liep al snel op naar ruim 25 graden. Omdat we na Mount Cook niet verder kunnen (er is daar geen weg meer), moesten we langs Lake Pukaki weer terug, iets naar het zuiden en daarna weer oostwaarts (richting Christchurch). Onze eerste stop was Lake Tekapo; dit wordt gezien als één van de mooiste meren van Nieuw-Zeeland. Ook dit meer heeft weer zo'n opvallende blauwe kleur. We zijn even naar het meer gelopen en hebben een bezoek gebracht aan de Church of the Good Sheperd, een klein kerkje (1935) opgetrokken uit natuursteen en eikenhout. Vlakbij staat een beeld van een bordercollie als eerbetoon aan de belangrijke rol die deze dieren hebben gespeeld aan de ontwikkeling van de veehouderij in de bergen. Na een kop koffie zijn we via Fairlie naar Geraldine gereden. Deze weg voerde over de Burke Pass en daar veranderde het weer; het was mistig en het begon te miezeren. We zijn via de Inland Scenic Route doorgereden naar Mount Somers en daar hebben we op een camping overnacht. Morgen naar Christchurch voor de laatste dag....
- vrijdag 31 jan: We hebben de Inland Scenic Route verder gevolgd en zijn via Glentunnel, Darfield en Kirwee naar Christchurch gereden waar we rond het middaguur aankwamen. We hebben onze campers op een camping, 3 km van het centrum vandaan, gezet en zijn daarna te voet naar het centrum gelopen en hebben daar geluncht. Daarna zijn we verder gelopen en hebben een rondje door het centrum gelopen om een aantal historische gebouwen te bekijken. Christchurch is na de aardbevingen van 2010 en 2011 nog één grote bouwput. Een aantal gebouwen zijn er niet meer of deels vernietigd; veel gebouwen zijn gestut met de bedoeling deze (proberen) te herstellen. Christchurch Cathedral, uit 1864- 1904, is groten-deels vernietigd en niet meer te bezoeken. Hetzelfde geldt voor de Provincial Council Buildings en vele andere gebouwen, zowel historische als nieuwere gebouwen (winkels, kantoren etc.). De Bridge of Remembrance (een stenen boog gebouwd om soldaten te herdenken die in de verschillende oorlogen omgekomen zijn) hebben we wel kunnen bekijken; deze staat nog grotendeels overeind. Wat doet zo'n aardbeving veel met een stad. Bijna 3 jaar later is het nog een grote bouwput, vele straten zijn afgesloten en er moeten 1600 gebouwen hersteld worden.... Na dit bezoek aan de stad zijn we weer teruggelopen naar de camping om 's avonds nog een keer richting centrum te lopen om ergens te gaan eten. Morgenochtend opruimen en dan 's middags naar het vliegveld waar we rond 17 uur Nieuw-Zeelandse tijd richting huiswaarts te vertrekken om op zondagmiddag rond 13 uur aan te komen en dan zit ons avontuur er op.
- zaterdag 1 febr: vanochtend alles opgeruimd en ingepakt, nog even lekker gedoucht en daarna de camper terug gebracht naar het verhuurbedrijf.
We zijn nu op het vliegveld van Christchurch en vertrekken vanmiddag iets voor 17 uur om dan zondag 2 febr iets voor 13 uur te landen op Schiphol. Hiermee komt er een eind aan onze reis van ruim 15 weken naar Australië, Tasmanië en Nieuw-Zeeland. Lianne en Wil keren met dezelfde vluchten (Christchurch - Sydney - Dubai - Amsterdam) terug naar Nederland naar een vakantie van 4 weken.
We hopen jullie snel allemaal weer 'live' te ontmoeten. Tot dan.